CONJUGACIÓN DEL VERBO ADAMARSE
MODO INDICATIVO
TIEMPOS SIMPLES
Presente
yo me adamo
tú te adamas / te adamás
él se adama
nos. nos adamamos
vos. os adamáis / se adaman
ellos se adaman
Pretérito imperfecto
yo me adamaba
tú te adamabas
él se adamaba
nos. nos adamábamos
vos. os adamabais / se adamaban
ellos se adamaban
Pret. perfecto simple
yo me adamé
tú te adamaste
él se adamó
nos. nos adamamos
vos. os adamasteis / se adamaron
ellos se adamaron
Futuro simple
yo me adamaré
tú te adamarás
él se adamará
nos. nos adamaremos
vos. os adamaréis / se adamarán
ellos se adamarán
Condicional simple
yo me adamaría
tú te adamarías
él se adamaría
nos. nos adamaríamos
vos. os adamaríais / se adamarían
ellos se adamarían
TIEMPOS COMPUESTOS
Pret. Perf. Compuesto
yo me he adamado
tú te has adamado
él se ha adamado
nos. nos hemos adamado
vos. os habéis adamado
ellos se han adamado
Pret. Pluscuamperfecto
yo me había adamado
tú te habías adamado
él se había adamado
nos. nos habíamos adamado
vos. os habíais adamado
ellos se habían adamado
Pretérito Anterior
yo me hube adamado
tú te hubiste adamado
él se hubo adamado
nos. nos hubimos adamado
vos. os hubisteis adamado
ellos se hubieron adamado
Futuro perfecto
yo me habré adamado
tú te habrás adamado
él se habrá adamado
nos. nos habremos adamado
vos. os habréis adamado
ellos se habrán adamado
Condicional Perfecto
yo me habría adamado
tú te habrías adamado
él se habría adamado
nos. nos habríamos adamado
vos. os habríais adamado
ellos se habrían adamado
El
modo indicativo es el modo verbal que enuncia como real lo expresado por el verbo.
MODO SUBJUNTIVO
TIEMPOS SIMPLES
Presente
yo me adame
tú te adames
él se adame
nos. nos adamemos
vos. os adaméis / se adamen
ellos se adamen
Pretérito imperfecto
yo me adamara o me adamase
tú te adamaras o te adamases
él se adamara o se adamase
nos. nos adamáramos o nos adamásemos
vos. os adamarais u os adamaseis / se adamaran o se adamasen
ellos se adamaran o se adamasen
Futuro simple
yo me adamare
tú te adamares
él se adamare
nos. nos adamáremos
vos. os adamareis / se adamaren
ellos se adamaren
TIEMPOS COMPUESTOS
Pret. Perf. Compuesto
yo me hube adamado
tú te hubiste adamado
él se hubo adamado
nos. nos hubimos adamado
vos. os hubisteis adamado
ellos se hubieron adamado
Futuro Perfecto
yo me habré adamado
tú te habrás adamado
él se habrá adamado
nos. nos habremos adamado
vos. os habréis adamado
ellos se habrán adamado
Condicional perfecto
yo me habría adamado
tú te habrías adamado
él se habría adamado
nos. nos habríamos adamado
vos. os habríais adamado
ellos se habrían adamado
El
modo subjuntivo se caracteriza por presentar una acción como posible o hipotética.
MODO IMPERATIVO
Imperativo
adámate (tú) / adamate (vos)
adamaos (vosotros) / adámense (ustedes)
El
modo imperativo es el modo gramatical empleado para expresar mandatos, órdenes o solicitudes taxativas.
FORMAS NO PERSONALES
Gerundio
adamándome, adamándote, etc.
Las
formas no personales del verbo carecen de persona y número.
El
infinitivo muestra la acción fuera de toda perspectiva temporal. El
gerundio muestra la acción durante su transcurso. El
participio muestra la acción tras su terminación.
10 LIBROS DEL ESPAÑOL RELACIONADOS CON «ADAMARSE»
Descubre el uso de
adamarse en la siguiente selección bibliográfica. Libros relacionados con
adamarse y pequeños extractos de los mismos para contextualizar su uso en la literatura.
1
Diccionario enciclopédico gallego-castellano
ADAMARSE v. r. Adamarse, afeminarse, hacerse delicado y melindroso como
las mujeres. || Hermosearse, remilgarse. ADAMASCADO.DA p. p. de
ADAMASCADO. || adj. Adamascado, semejante o parecido al damasco. ||
damascado.
Eladio Rodríguez González, 1961
2
Diccionario de la lengua castellana
s.m.ant. Lo mismo que diamante. ADAMANTINO, NA. adj. Poét. Lo mismo que
DIAMANTINO. ADAMAR, v. a. ant. Amar con pasión y vehemencia. Adamare.
ADAMARSE, v. r. Adelgazarse, volverse el rostro delicado como el de las
mugeres.
Real Academia Española (Madrid), 1791
3
Diccionario de la lengua castellana compuesto por la real ...
Cerv. Quix. tom. 2. cap. 1. Y anduvo discreta de adamar antes la blancura de
Medoro , que la aspereza de Roldan. ADAMARSE, v. r. R. Adelgazarse , volverse
el rostro delicado como el de las mugeres. Effce- minari. Barb. Cab. punt. fol. 97.
4
Diccionario valenciano-castellano
Adamarse. Adamarse ó adelgazarse , etc. Adamascó), , cd, da. adj. Adamascado
, da. Aflama! , md , da. Adamado , da. Adamdt,md, da. adj. Adamado, da , en dos
acepciones. Adaplactó. Adaptación. » Adaptadamcnt. Adaptadainentc .
5
Diccionari de la llengua catalana ab la correspondencia ...
Hollis. ADAMADURA, f. ant. afehinació. ADAMANTÍ, NA. adj. poét. Lo que
pertany al diamant. Mes comunment s' usa en sentit metafórich pera esplicar la
duresa de alguna cosa. Adamantino, diamantino. Adamantinus, i. adamarse, v. r.
Vestir, ...
6
Diccionario valenciano-castellano
Adamarse. Adamarse ó adelgazarse , etc. Adamascál , cd, da. adj. Adamascado ,
da. Adamát , md , da. Adamado , da. Adamdt,má, da. adj. Adamado, da, en dos
acepciones. Adaptació. Adaptación. Adapladamenl. Adaptadamente. Adaptant.
José Escrig y Martínez, 1851
7
Diccionario catalán-castellano y vice versa
Adamarse, r. vestir 6 ferie delicat com las donas — adamarse, afeminarse.
Adamat, da, adj. semblan! á las donas — adamado , amaricado. ( lar —
adaptable. Adaptable , adj ques poi adap- Adaptació, f. ac. y ef. de adaptar —
adaptación.
8
Diccionario trilingüe castellano:
Adamarse, viene de dama, y esta es voz bascongada. Véase. Adamarse, damatu
, damatzea, andere, anye- retzea, edertzea, chucuntzea,politatzea.hM. Venustum
pulchrumreddi, fieri, effœminari. Adamado, damatua, ander etua, ederra, eder- ...
Manuel de Larramendi, Pio de Zuazua, 1853
9
Diccionario catalán-castellano: redactado en vista de ...
Adamarse, r. vestir ó ferse delicat com las donas — adamarse, afeminarse.
Adamal, da, ailj. semillante las donas — adamado , amaricado. I lar — adaptable
. Adaptable ,adj ques pot adap- Adaplació, f. ac. y ef. de adaptar — adaptación.
10
Diccionario de la lengua castellana, por la Real academia ...
Lo mismo que diamante. ADAMANTINO, NA. adj. Lo mismo que diamantino.
Tiene mas uso en la poesía. ADAMAR, v. a. ant. Amar con pasión y vehe- .
mencia. Adamare. ADAMARSE, v. r. Adelgazarse, volverse el rostro delicado
como el de ...
Real academia española, 1817